Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ: «ΠΑΡΑΜΥΘΟΡΑΦΕΙΟ: παραμύθια στα μέτρα σας»

  «ΠΑΡΑΜΥΘΟΡΑΦΕΙΟ: παραμύθια στα μέτρα σας» 

Σάββατο 14 Μαΐου 2016,
Ώρα 18:00


Παραμύθια με αόρατες βελόνες και αόρατες κλωστές, στολισμένα με χρυσοκεντημένα όνειρα, πλουμιστά ψέματα και καλοραμμένες αλήθειες.
  Μετά την αφήγηση των παραμυθιών τα παιδιά θα φτιάξουν και θα παίξουν ένα μουσικό παραδοσιακό παιχνίδι.

Αφήγηση: Βιολέτα Σολιδάκη
Μουσική, τραγούδι: Χρήστος Καρνάβας




 
Ο «Παραμυθοράφτης» ράβει την δικιά του ιστορία αλλά και «Το σακάκι του ράφτη» ένα παραμύθι από την προφορική παράδοση καθώς και «Το ρούχο της Αλήθειας», ένα λαϊκό παραμύθι για την δημιουργία των παραμυθιών.



Η ταυτότητα της παράστασης

Τίτλος: «ΠΑΡΑΜΥΘΟΡΑΦΕΙΟ: παραμύθια στα μέτρα σας»

Αφήγηση: Βιολέτα Σολιδάκη


Μουσική, τραγούδι: Χρήστος Καρνάβας


Που: «Το Σπίτι των Παραμυθιών-Το Μουσείο Αλλιώς»


Διεύθυνση: Ιωσήφ των Ρογών 11, Ακρόπολη, Αθήνα ΤΚ  11743  


Πότε: Σάββατο 14 Μαΐου 2016
Ώρα:18:00


Διάρκεια: 60'


Απευθύνεται: Σε παιδιά άνω των 5 ετών και μεγάλους


Συμμετοχή: 6€ ανά άτομο
                    4€ άνεργοι, πολύτεκνοι (απαραίτητη η επίδειξη της κάρτας)

Κρατήσεις θέσεων - πληροφορίες:  folktaleshouse@gmail.com


Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2104313332


Ιστοσελίδαwww.e-mythos.eu






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top